Naar een museum dat je niet kunt zien

Een zonnige middag op het Museumplein; studenten zitten te picknicken,
toeristen lopen rond en er wordt een frisbee-wedstrijd gespeeld. De meeste
mensen hebben niet door dat ze midden in een museum zijn. Huh?

Een zonnige middag op het Museumplein; studenten zitten te picknicken, toeristen lopen rond en er wordt een frisbee-wedstrijd gespeeld. De meeste mensen hebben niet door dat ze midden in een museum zitten. Huh?

Op het Museumplein bevindt zich sinds kort het virtuele Poëziemuseum. Je kunt het bezoeken via een app die een VR-laag (virtual reality) over het plein laat zien. Wanneer je via deze app naar het plein kijkt, zie je gedichten verschijnen van bekende Nederlandse dichters, ze zweven boven het gras en over de museumgebouwen.

Je kunt kiezen uit verschillende Nederlandse dichters waaronder Annie M.G. Schmidt, Menno Wigman en Neeltje Maria Min. Per dichter verschijnen er verschillende gedichten. Wanneer je je scherm beweegt en in de rondte kijkt, kun je de gedichten lezen.

Per dichter is er een andere vormgeving en lettertype, daardoor vond ik de leesbaarheid van de gedichten wel wisselend. Maar het idee van zo'n virtueel museum vind ik heel erg leuk. Je moet ook echt op het Museumplein staan om de gedichten te kunnen zien, want de app weet waar je bent en thuis werkt het niet. Zo wordt dit meer dan een app met gedichten erin, maar krijg je een echte museumervaring.

Het Poeziemuseum is 24 uur per dag en 7 dagen per week te bezoeken door naar het Museumplein te gaan en daar de app te gebruiken. Zou het niet leuk zijn om in het donker gedichten te gaan lezen met de sterren op de achtergrond? Meer informatie vind je op deze website.